konkurs recytatorski w SSP 19 – część pierwsza, 18 listopada

Opublikowano na 28 listopada 2021 by Urszula Sojka

Tego dnia w Sportowej Szkole Podstawowej nr 19 im. Mikołaja Kopernika odbył się powiatowy konkurs recytatorski, który uwielbiam. I przychodzę tutaj właśnie z tej okazji od wielu lat.

/

Kogo spotkałam w szkolnej bibliotece?

Pani Lidia Franczak (w Norwidzie – Kwietniewska) jest moją uczennicą, z której jestem dumna. To ona organizuje konkursy literackie i recytatorskie w tej szkole.

Pani Urszula Kulak nie chodziła do II LO, ale uczęszczał tam jej syn Szymon. Jak widać, wszystkie drogi prowadzą do Norwida. Pozdrawiam Cię, Szymonie.

/

Wszystko już jest przygotowane do pięknego wydarzenia. Jeszcze tylko trzeba przenieść stoły.

Niedługo zaczną się schodzić uczestnicy konkursu.

/

Przyszłam trochę za wcześnie, więc mogłam się rozejrzeć.

Podobają mi się rozwieszone plakaty, przypominające, jak należy mówić i pisać poprawnie. Często popełniamy błędy, nawet nie wiedząc o tym. Mnóstwo osób mówi włanczać i kopnąć nogą. Spoglądanie na kolorowe plansze pomaga utrwalić: włączać i kopnąć (bo kopie się tylko nogą, więc po co powtarzać tę samą informację).

Na półce prężą się dyplomy za akcję „Cała Polska czyta dzieciom”.

/

To szkoła sportowa, więc nie dziwią wymalowane na podłodze figury do skakania. Ale chodząc po korytarzach, wiele można się nauczyć, np. z historii.

A jeżeli komuś jest smutno, to może w toalecie spojrzeć w lustro pocieszenia.

/

Szymon Sojka i Wojciech Wieczorek będą jurorami na konkursie. Ja również.

Pan Wieczorek właśnie przyszedł i zaskoczył nas tiszertem z wizerunkiem solisty Queenu. Zażartował, że to jego własne zdjęcie z czasów młodości. Kto to wie?

Pan Sojka w niebieskiej koszuli sprawdza najnowsze informacje na smartfonie.

Pojawia się coraz więcej osób. Pani Lidia Franczak wita się serdecznie z  panią Anną Kapustą.

/

Jurorzy zostali zaprowadzeni do sali teatralnej, gdzie odbędzie się konkurs. Mają czas na ustalenie kryteriów, wybór przewodniczącego (oczywiście – pan Wieczorek) i rozmowy na tematy kulturalne.

Dowiedziałam się, że pan Wojciech Wieczorek parę lat temu był mikołajem na placu przy Andromedzie. Miał wtedy dłuższą brodę, ale swoją własną. Jedno z dzieci chciało to sprawdzić i było bardzo zdziwione, że broda trzyma się mocno.

/

Dyrektor szkoły, pan Jacek Baran, przyszedł przekazać ze smutkiem, że nie pojawi się na rozpoczęciu konkursu, ponieważ dostał zgłoszenie o chorym uczniu i musi zająć się tą sprawą. Jednak wszystkim uczestnikom życzy wspaniałych występów i nagród. To było miłe z jego strony.

/

No i się zaczęło! Pani Lidia przedstawiła jurorów: Wojciech Wieczorek (redaktor naczelny tygodnika Twoje Tychy), Szymon Sojka (polonista z technikum TEB, norwidowski absolwent), Urszula Sojka (na zawsze duchowo związana z Norwidem, zbieżność nazwisk z jurorem Szymonem nie jest przypadkowa).

Konkurs odbywał się pod hasłem „Gimnastyka języka”.

Wiadomo, że język polski jest piękny chociaż trudny. To język, w którym wiatr liście pieścił i szeleścił oraz sfrunął śniegiem z wiśni kwiat albo nawet sypie się i skacze dżdżu wodnisty puszek. (to cytaty z wierszy Tuwima). Tak, wyraźnie słychać w naszym języku szum wiatru, szelest liści i brzęczenie pszczół.

Jako jurorzy byliśmy ciekawi, jak młodzież poradzi sobie z trudnymi językowo tekstami.

/

Najpierw wystąpiła młodzież młodsza. Byliśmy zachwyceni eleganckim wyglądem i wspaniałą dykcją

/

Później recytowała młodzież nieco starsza. Tylko dziewczęta zdobyły się na odwagę!

Muszę powtórzyć: byliśmy zachwyceni eleganckim wyglądem i wspaniałą dykcją.

/

Zasłuchaliśmy się wszyscy. Czego tam nie było w wierszach? Chrząszcz brzmiał w trzcinie wiele razy, gotował się żuru gar, spoglądał Jerzy z wieży, szły pchły, a nawet wieprz został posypany pieprzem.

Zacytuję w całości wiersz Małgorzaty Strzałkowskiej –

Chrząszcz
Trzynastego, w Szczebrzeszynie
chrząszcz się zaczął tarzać w trzcinie.
Wszczęli wrzask szczebrzeszynianie:
Cóż ma znaczyć to tarzanie?!
Wezwać trzeba by lekarza!
Zamiast brzmieć, ten chrząszcz się tarza!
Wszak Szczebrzeszyn z tego słynie,
że w nim zawsze chrząszcz BRZMI w trzcinie!
A chrząszcz odrzekł niezmieszany:
– Przyszedł wreszcie czas na zmiany.
Drzewiej chrząszcze w trzcinach brzmiały,
teraz będą się tarzały.

/

No, spróbujcie to powiedzieć bez błędu.

Jurorzy mieli naprawdę twardy orzech do zgryzienia.

/

Koniec części pierwszej.

Ten wpis został opublikowany w kategorii absolwenci ku pamięci, biblioteka, konkursy, piękna szkoła, zainteresowania i pasje i oznaczony tagami , , , , , , . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Dodaj komentarz