Zadzwoniła do mnie pani Emilia Czapla i przekazała smutną informację. Przebywałam daleko stąd bez dostępu do internetu. Miałam czas, aby przywołać wspomnienia związane z panią Anną Kolny.
Anna Kolny zmarła 16 lipca.
W lokalnej prasie pojawiły się artykuły przedstawiające panią Kolny jako osobę zasłużoną dla Tychów – kolejno była zastępczynią prezydenta miasta, pełniła funkcję kanclerza w Wyższej Szkole Zarządzania i Nauk Społecznych oraz kierownika Uniwersytetu Trzeciego Wieku.
Nie znalazłam informacji o jej związku z Norwidem.
Pani Anna Kolny przez 4 lata (1990-1994) była zastępczynią dyrektora Włodzimierza Trlika w naszej szkole. Uczyła także chemii.
Przyszła do nas z Browarnika. My, nauczyciele, przyglądaliśmy się jej uważnie. I co dostrzegliśmy na pierwszy rzut oka? Nowa wicedyrektor była młoda, ładna i elegancka. Potem uznaliśmy, że jest miła, rezolutna, konkretna, ma poczucie humoru i zawsze wie, co powiedzieć. Była oazą spokoju i cierpliwości przy cholerycznym dyrektorze.
Na spotkanie z nauczycielami (nie wiem już z jakiej okazji) upiekła wykwintny tort udekorowany winogronami.
Pamiętam akademię z okazji Dnia Nauczyciela, na której pani Kolny została przez uczniów przyjęta do grona norwidowców. Na zadane pytania odpowiedziała dowcipnie, czym zdobyła sobie widownię.
To są zdjęcia wykadrowane z filmu nagranego w czasie uroczystości, o której pisałam powyżej. Autorką filmu jest uczennica Anna Kuczera. Zamieściłam parę fragmentów nagrania na Youtube.
Mamy tutaj rok 1990, pani wicedyrektor niedawno objęła swoją funkcję. Jest pełna zapału do pracy. Ponadto została poddana trudnej próbie – musi zastąpić dyrektora, który właśnie przebywa w szpitalu. I zarządzała całą szkołą – dała radę.
Ówczesne grono nauczycielskie. Niestety, nie wszyscy nauczyciele znaleźli się na tych zdjęciach.
——————
Każdy na pewno inaczej wspomina panią Annę.
Ja, chociaż bardzo Ją lubiłam, zawsze odczuwałam wobec Niej respekt – jako zwykła nauczycielka i osoba młodsza. Nie przypominam sobie, żeby krzyczała.
Gdy odeszła z II LO, czasami Ją spotykałam i zawsze zamieniałyśmy parę słów. I zawsze mówiła do mnie: pani Urszulko. Czułam się dumna, że po tylu latach pamięta moje imię.
Nie mogę uwierzyć, że osoba tak aktywna i pełna życia opuściła nas na zawsze.
—————-
Poprosiłam panią Emilię Czaplę o osobne wspomnienie –
Wiadomość o śmierci pani Anny Kolny była dla mnie dużym zaskoczeniem. Do Norwida przyszłyśmy w tym samym czasie. Była lekiem na „całe zło, które pojawia się w pracy”, bardzo kulturalna, opanowana, kompetentna, pracowita. Dzięki jej przychylności, a właściwie poparciu i dużemu zaangażowaniu robiliśmy święto szkoły – specjalnym pociągiem jechaliśmy do Szczyrku, szliśmy z młodzieżą w góry, potem spotykaliśmy się przy ognisku. 30 lecie szkoły dzięki jej pomocy doszło do skutku. Zawsze pomagała uczniom i nauczycielom, nigdy nie odmówiła pomocy, wysłuchała, doradzała jak postąpić w drażliwych sytuacjach. Ilekroć spotkałyśmy się, zawsze pytała: co tam w szkole słychać? Była dla nas przykładem szefa, z którym świetnie się współpracuje i który umie wykorzystać dla szkoły atuty każdego z nas – nauczycieli i uczniów. Pozostanie w mojej pamięci uśmiechnięta, zadająca pytanie – co robimy pani Emilko na rozpoczęcie nowego roku szkolnego?
